امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پَست کرده، و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، و آن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است.
وَ قَالَ (علیه السلام): أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ.
حکمت دوم نهج البلاغه
هرکسی درجهان غلام علی ست
مورد لطف و احترام علی ست
ذره پرور شدن مرام علی ست
چون کلام خدا، کلام علی ست
پس به نام خدا، به نام علی ست
امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند:
امیرالمومنین امام على علیهالسلام فرمودند: هنگام آغاز هر کار کوچک و بزرگى بسم اللّه الرحمن الرحیم بگویید. یعنى براى این کار، از خدا مدد مىجویم. خدایى که جز او کسى سزاوار پرستش نیست.
پناهگاه پناهجو و فریادرس فریاد خواه است. خداوند بخشندهاى که با گسترش روزى بر ما رحم مىکند، مهربان به ما، در آیین و دنیا و آخرتمان.
دین را بر ما آسان و سبک و سهل گرفت. و به مارحم مىکند با جدا کردن ما از دشمنانش.
متن حدیث:
قولوا عِندَ افتِتاحِ کُلِّ أَمرٍ صَغیرٍ أو عَظیمٍ: بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛أَىْ أَستَعینُ عَلى هذَا الأَمرِ بِاللّه ِ الَّذى لا یَحِقُّ العِبادَةُ لِغَیرِهِ، المُغیثِ إذَ ااستُغیثَ، المُجیبِ إذا دُعىَ، الرَّحمنِ الَّذى یَرحَمُ بِبَسطِ الرِّزقِ عَلَینا، الرَّحیمِ بِنا فىأدیانِنا و دُنیانا و آخِرَتِنا، خَفَّفَ عَلَینَا الدِّینَ و جَعَلَهُ سَهلاً خَفیفا، و هُوَ یَرحَمُنابِتَمییزِنا مِن أعدائِهِ؛
«التوحید، صفحه 232»